Terapie

Pies jest z nami od wieków. Wędrował za człowiekiem po całej kuli ziemskiej. Od tysięcy lat jest więc częścią ludzkiej społeczności i miał dużo czasu, by przystosować się do roli towarzysza człowieka. Za udziałęm psa w terapii przemawia historia jego przyjaźni z człowiekiem oraz jego zdolności kontaktu i komunikowania się z ludźmi. Pies jest symbolem bezinteresownej miłości i bezgranicznego oddania. Likwiduje poczucie samotności, sprawia, że człowiek czuje się kochany i wartościowy.

Temperatura ciała psa jest wyższa o około 1℃ od temperatury ciała człowieka. Czynnik termiczny, obok wrażenia przyjemnej miękkości sierści psa, ma dla człowieka duże znaczenie, ponieważ w subtelny sposób łaczy się ze wspomnieniami z okresu niemowlęcego gdy dziecko doświadczało ciepła i poczucia bezpieczeństwa. Głaskanie psa i przytulanie się do niego jest przyjemne, sprzyja więc rozluźnieniu mięśni i relaksowi. Dzieci, bardziej spontanicznie niż dorośli, często przytulają się do psa całym ciałem, dążą do kontaktu, który odbierają jako nagrodę i który motywuje je do działania i podjęcia wysiłku.

Stymulacja rozwoju dziecka wymaga stosowania alternatywnych, niekonwencjonalnych metod i form pracy. Jedną z form zajęć wspomagajacych rozwój umysłowy oraz fizyczny, doskonale łączącą naukę, rewalidację i zabawę, jest dogoterapia. Dogoterapia to metoda wykorzystująca kontakt z psem. W czasie zajęć i zabaw naturalna spontaniczność i radość psa pozwalają dziecku odczuć satysfakcję z wykonywanych przez nie zadań, a nade wszystko mobilizują do podejmowania nowych wyzwań.

Fundamentalnym celem dogoterapii jest wszechstronny i całościowy rozwój podopiecznych. Dogoterapia jest jedną z najbardziej naturalnych metod rehabilitacji, w której, często w formie zabawy, „ukryte” są różnorodne ćwiczenia wspomagające proces terapii.

Dogoterapia wpływa pozytywnie na poprawę funkcji motorycznych, w zakresie motoryki dużej i małej, sprawniejsze poruszanie się, lepsze poczucie równowagi, poprawę komunikacji, poprawę umiejętności koncentracji uwagi, obniżenie lęku, podniesienie poziomu samooceny, spadek poczucia alienacji, izolacji, samotności i wyobcowania, podniesienie zasobu słownictwa – czynnego i biernego, usprawnianie pamięci, tworzenie pojęć opisujących rzeczywistość, takich jak kolor, wielkość, kształt itd., ułatwienie nawiązywania kontaktu z innymi osobami, poprawę interakcji w grupie, wytworzenie umiejętności podejmowania proponowanych ćwiczeń i aktywności. Psy terapeuci na zawsze zmieniają życie osób, z którymi się spotykają. 

opracowała: dogoterapeuta- mgr Agnieszka Gołąbiewska